Şiir şiir gezdim İstanbulu
şiir şiir birlikte oldum
İstanbulla ben,
kimi gün kadeh kaldırdık
şerefe diyerek hayata
biz üçümüz beraberce
ben,yalnızlıgım ve İstanbul,
herkesten uzakta,
kimi gün bir sahilinde
bana kucak açtı
benimle oldu İstanbul,
ayaklarımın üzerini yalayıp geri dönen
dalgaları izledim dalgınca
dalgaların sesiyle uyuyakaldım
bu sahilde
bırakarak ayrıldım buradan da
gözyaşlarımı öylece,
kimi gün bir çocuk parkında
çocukluguma merhaba dedim İstanbulun
içim burkularaktan izledim
çocukları uzaktaki çocuklugumla ve
oradada çocuklugun yaşını yaşamını gördüm
gülümsemenin adını bırakarak ayrıldım oradanda,
kimi gün bir trenin seyrek
sessiz bir vagonunda
hemencecik cam dibindeydim
dayardım başımı cama öylece dalardım
bir film şeridi gibi gözümün önünden geçen
manzaranın derin ahengine
yine gözlerim dolu dolu
benimleydi yalnızlıgım,
oradanda, oradanda,
bekleyeni olmayan bir yolcu
gibi ayrıldım,
hızlı adımlarla bu istasyondan.
Kimi gün iskeleden ayrılan
bir geminin en gerisindeyim,
elimde sigaram
dolu dolu yine gözlerim o an,
ne sevenim vardı iskelede
nede bir bekleyenim
yol alırken gemiyle
gittikçe uzaklaşan iskeleye
takılp kalırdı gözlerim,
enginlerin derinligine
kayardı oradanda
gözlerim dalgınca,
gözlerimi bırakarak ayrıldım
oradanda öylece.....



Metin GÜRSOY