" Söz senin, imge senin, harf, mısra, şiir senin
Duyguya anlam katan; tılsım ve sihir senin. "


Bir ses düşer düşüme, denilir ki " - Cânanın:
- Rüzgârın ayağına yine mektup bağlamış.
- Fecre yemin ederken hasretinle yananın
- Mehtabın gölgesinde bu gece de ağlamış. "

Fırlarım yatağımdan çınlarken kulaklarım
Buz tutmuş penceremde o endamlı kaşın var.
Yağmur yüzümü döver, ben yağmuru koklarım.
Islanan her damlada sen kokan gözyaşın var.

Hâfızayı şaşırtıp aklın alamadığı
Harâbe duygulardan biz neyi imar ettik?
Bin yıl arayanların bir kez bulamadığı
O müstesna duyguyu nasıl târumar ettik.

Yine dalıp giderim. Kuşatır beni efkâr.
" - Can " diyen meçhul sese can desem; canım acır!
Okşamak için olsun değse göğsüme rüzgâr,.
Başını yasladığın sağ ve sol yanım acır.

Doluyor mu gölgenin bıraktığı izlere
Ruhumun mâteminde ıslanan deli yağmur ?
Çıkmaz sokağa çıkan, karanlık dehlizlere
Yıllar var ki doğmadı ne bir ışık, ne bir nur.

Kirpiğimde kıyamet, özlüyor yakışını
Siyah gözlerinde gül, elâsında hüzün var.
Saçını öne döküp gizleme bakışını;
Gamzeleri ağlayan yüreğinde yüzün var.

Takvim sayfalarından nokta nokta semâya
Henüz adı konmamış harpler, hasret vuruyor.
Öyle nüfuz ettin ki sende kayıp sîmaya;
Hâlâ sağ yanağımda küpelerin duruyor.

Yedi mevsim, yedi renk şimdi saç uçlarımda
Ateş ateş çilemi pişirir eşsiz kuvvet.
Sessiz intiharların kanar avuçlarımda.
Koklar mı gözyaşımı hüznü şâh eden kudret?

Senin ıstırabına merhem olamamışsa;
Göğsümde saklı duran bahar, varsın kış olsun!
İşlenmeyecek günah aşka dolamamışsa;
Vebâllerin boynuma zincirden nakış olsun!

Yâr, terk etme seherin mizansız eyyamına!
Seherler yelsiz artık; yel nerde, seher nerde?
Mürekkep hulyasının bürünüp ihramına,
Canını kıranlarla cengim var aynı yerde!

Düşlerim... Çimenlere yalın ayak uzanıp
Ağaca yaslanırken yastık olmuş dizlerin.
Varsın hayâli olsun, uzandığımı sanıp
Dinsin yürek sancısı, sancılı denizlerin!...