Sistem
Yağmuru bekliyor pişman şehir.
Bu cinayetler akacak yine mazgallardan. Bir sel olur Utanç ; Hiç fayda etmez yine Hayata yetişemeyen emekliye Doğrulukla boğulmaya gebe. Belkide pişmanlık zamanla, Dönüyor cehrede pişkinliğe, sefalete. Tiksintiler Alışılagelmişlikler... İnsanı yaşatamadığımız bu zamanda Hayvan hakları bir hayaldir mutlaka, En az bir devrim kadar Pembe düşlerimizde. Tahtavarallinin bir ucu ağır gelir, Şehre düşer; Mete okula servisle gider. Diğer ucu yükseklerde, O üşüyen minik ayaklarıyla Kar tepeleri geçer. Mete mutlu diye Alide gülmüştü. Ama biz bu oyunu Hep bir dengesizlik şartıyla kabul etmiştik; Doğum sancısı Senfonisi eşliğinde. |