PARAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İzmir Mİthatpaşa Caddesi’nde otobüs beklerken bir çift tartışıyorlardı. Adamın gözleri ağlamaklı kadına bir şeyler anlatma derdindeydi. Aralarındaki diyalogdan anladığım kadarıyla adam terk edilmek üzereydi. Yalvarır gözlerle: "Seni ne zaman üzdüm." der gibiydi adam. Kadınsa pek oralı olmuyor adamı tersliyordu. Durağa yaklaşan lüks bir arabaya binerek oradan uzaklaştı kadın. Adamsa gözlerinin yaşını belli etmemeye çalışarak önümüzden geçip gitti.
Nuray diyordu adam
Şu güne şu gün İstedim mi senden para Ya da bir paket sigara Aradım mı? Adam avazı çıktığı kadar Bağırıp çağırıyordu Kadında yalanın biri bin para Nuray seni ortada bıraktım mı? Kadın ağlayıp duruyordu İşi gücü inkar Kadın para para diye paralandı Bir kapı açıldı ardından Adı para babası olan bir adam Kapıdan baktı Adam para babası kadar Edemezdi Nuray’ı bahtiyar Edemedi de zavallı. |
Oysa her gün bakıp da göremediğimiz o kadar olaylar oluyor ki etrafımızda... Ne mutlu bakıpta gören gözlere, ne mutlu gözlemini şiire dökenlerer, ne mutlu şiir yürekli dostlara... Şiirlerin daim olsun.
Sevgiyle gözlerinden öperim.