Dökülen yapraklar
Bir sonbahar sabahi
Yüzüme esen serin bir rüzgar Dolasiyorum dökülen sararmis yapraklarin üzerinde Bir ileriye bir geriye Seyredirken ciplak agaclari Takiliyor gözlerim bir sincapa Atliyor daldan dala Yanlizliga meydan okurcasina Gecenin karanligina gömülen sessizlik Siyrilamiyor,atamiyor kabugunu üzerinden Islak caddelerse Kosumuyorlar imdadina isteseseler bile Ben ise daha gecen aksamdayim Kelepcelenmis düsüncelerim Kurturamiyorum kendimi esaretinden Ne alip veremedkleri var ki benden Gecerken agaclarin altindan Düsüyor icime bir üseme Gördükce yerde sürünen yapraklari Daha iyi anliyorum cektigim kahirlari (Berlin,04.11.2007) Talat Özgen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |