ADAM OLAMAZSIN
*Adam Olamazsın
Âli Osmanî’ de bir pîri fâni, Bir evlât büyütmüş hayli yabâni.. Ecdâdı oğluna tamamen yükmüş Anadan, babadan sanki büyükmüş Çok uğraşmış baba, çalışmış durmuş, Oğlan büyüdükçe azmış, kudurmuş! Ne nasihat dinler, musîbet tanır Ne akıllanır o, ne de uslanır. ’- Ne söylesem adam olur acaba? ’ Her gün tekrar eder durur da baba.. - Adam olmazsın der her seferinde Oğlan vezir olur günün birinde. Giyer kavuğunu, takar tuğunu Salar sağa sola tüm buyruğunu.. Çağırır öfkeyle dışardan çeri! Çeribaşı koşar gelir içeri... - Emredin vezîrim, tiz halledelim, Ferman nire ise hemen gidelim! - Vezir ferman eder; Gidin babama Bindirinde gelin tiz arabama! Karşı çıkarsa da tutun kolundan Sürüyüp getirin köyün yolundan! .. Dinler fermânını çeri vezîrin Göz yaşına bakmaz hiç yaşlı pîrin Derdest edip atar kapıya çeri Baba yorgun argın girer içeri.. Oğlan, makamından der ki; -Ey baba! Ne diyeceksin sen şimdi acaba? Adam olmazsın der dururdun bana Vezir oldum bak ben Âli Osman’a! Baba müstehzî bir şekilde söyler; - Ben değil utandı tüm bizim köyler, - Ey oğul ben sana neler söyledim? Ben ne zaman vezir olmazsın dedim! Vezir olursun da Âli Osman’a Adam olamazsın dedim ben sana... Sen adam olsaydın yapmazdın bunu Babanın kapında sürtüp burnunu, Gelir de kapımda rızâm alırdın Bence sen o zaman adam olurdun... Antalya-2002 Halil Şakir Taşçıoğlu ANONİM BİR HİKAYENİN MANZUM ŞEKLİDİR. BİZİM ELLER KİTABI SAYFA: 141-142 |