LÂLLâl sanıyordu taşı, toprağı, suyu ve ateşi evrenin ortak dilini öğrenememişti işaretleri çocukların yüreğinde çiçeklerin tohumunda yıldızların ışığında saklıydı oysa kehanet değildi sırrına erdiği hakikat büyümek t-uzaktı hayata dedi ki ey ömrüm! şiirle yun acılı bilincimi O resmi sonsuz kıl gözlerimde ve çocuk kalamadığım için ’bağışla’ beni.. AĞUSTOS 2009-İZMİR MÜJGAN KARAKILIÇ |
Hos geldiniz ...
bu sayfada cok güzel siirler okuyacagiz belli oldu ..
final ne kadar da ustaca olmus ..
kutluyorum...
sevgimle ...