Bir gün, güneşli bir gündü
Kaldırım kalabalık
Hava sıcaktı
Gölgesi yalnızlık türkülerine dalmış
Yürüyen diğerleri gibi
Yüreği yanık bir gençti
Belki de bugün
Türkülere son verecekti.
*
Belki duracaktı yüreğine akan yaşlar
Belki renk değiştirecekti
Hasret bitecekti belki.
*
Tam köşe başına gelmişti
Karşısına çıktı ansızın
Elinde kitapları vardı
Gölgesi türküler söyleyen
Güzel kızın.
*
Çarpışmadılar sinemadaki gibi
Sadece bakıştılar
Gölgeleri el sıkıştı
Artık iki gölge birer aşıktı.
*
Tarifsiz cümleler geçti gözlerinden
Bahane aradılar konuşmak için
Konuşamadılar.
*
İstemeye istemeye
Uzaklaştılar.

Bir ses geri dön bak diyordu
Garipti
Bu sesi ikisi de
İşitiyordu.
*
Yürüyen başların arasından
Aynı anda dönüp baktı gözler
Gölgeler koşup sarılmak istedi
Yabancıydı bedenler
Acabalar çıktı ortaya
Gölgelere dur dedi.
*
“Gülümsesem mi? ” diye
Tereddüt ederken dudaklar
Hep öncekini yedi saliseler
Ve
Ayırdı araya giren
Kendi türkülerini söylerken
Türkülerden habersiz başlar.
*
Bir âmâ kenarda şiir okuyordu
“Farklı yönlere yürüse de ayaklar
Emel hep aynı yerden bakan
Kılık değiştirir bazen, üşenmez
İnsan olur insanın karşısına
Ömrünce belki bir kez çıkan”, diyord