nafile bir çabaydı seninkisi;
harfleri eksik bir alfabeyle derdini anlatmaya çalışıyordun...
sendeki harflerin benim alfabemde tek bir karşılığı vardı
o da "acı" da saplanıp kaldı...

Ben alışkın değilim havanın günlük güneşlik olmasına

Fırtınalara alışkın kulaklarımı tırmalar,

Buralardaki kuş sesleri

Ben alışkın değilim sol yanımdaki bu çarpıntılara

İçimdeki savaşı körükler

Kalbimdeki bahar mırıltıları

Ben alışık değilim bu şaşkın hallerine bedenimin

Yüzümdeki tebessüm yakışmaz gözlerimde çakan şimşeklere

Ben alışkın değilim birinden bir şeyler kabul etmeye

Fazla kolay gelir

Değersiz hissettirir

Uğrunda savaşmadığım bu sevda

Sen fazla ezilirsin benim hoyratlığımda

Ben alışkın değilim dedim ya

Bakma sen

Aslında en çok senin içindir endişem

Benim yüreğim birkaç beden küçük gelir senin sevdana

Nefret tohumları ekerken babam oralara

Sevgilere yer açmaya unutmuş elden ne gelir

İflah olmaz dikenler gibi kök salmışken içime bu kavga

Sen alışamazsın o dikenlerde yaralanmaya

Tecrübesi yok nazenin ellerinin dikenleri kavramaya

Ne kadar uğraşsak da

Senle beni ne kadar toplasak da

Elde kalmaz hiçbir şey sıfırdan başka

Sevdan ne kadar büyük olursa olsun

Denk gelmişsin ne yazık ki yutan elemana...

YAMAK’DAN:)