kasımpatı/ Kasımdı Rengine patlarken toprak Daldı gözlerimin kırlangıçları… / Kasımpatı Sana ne demeli bu mevsimde: Bir tufan dalgası mı sarı? Pembe uykusunda ejderha masalı mı? Isırgana susulu sessizlik sunağı… Evet Hiçbir duyumsama çözülemiyordu Ve gün ışığı diyordu buna çocuklar… Tanrı Yazdığı insanın elinden Bir o kadar yalnız Sonsuzluğa ne kadar yalındı… Duman kurşunundu Ses de onun… -Tüm evren doysun sana Kasımpatı… Kasımpatı… Sana Susmak mıydı çıplak köklerin, Beklerken toprağını… ezgi ç. 29.11.2010 |
yüreğine sağlık usta kalem harikaydı..