Nar-ı aşka düştü bu yürek
Kor kor yanıyor
Cehennem mi sevmek
Bu gam bu keder
Yangınımı körükler
Ateş-i aşk yakar alev alev
Hicranımı firkate ekler
Bu gönül az mı yandı
Bu cefa nedir
Hala içimde yanan bu kor nedir
Divane oldu nadan olan hallerim
Afakı bekler dem döken gözlerim
Ferruh ahvalimi eyleme naçar
Hani cana perverdeydin
Nerede himmetin
Vuslatı bahşet göster şefkatin
Yangınlarım asûde maksudun diler
Cennet bakışlarınla nurunu dök avuçlarıma
Ayine olsun ruhum ruhuna
Ez-cümle cennetim sen
Ben böyle yanarken cehennemim yine sen.
Melek…

Nar-ı: Yakıcı, azab verici her şey.
Hicran: Uzaklaşma. Ayrılık. Ayrılıktan gelen keder, sızı, acı
Firkat: İftirak. Dostlardan ve sâir sevdiği şeylerden ayrılış
Divane: Deli. Aklı başında olmayan
Na-dan: Cahil, bilmez,
Afak: Ufuklar. Yerle göğün birleştiği gibi görünen uzak dâire
Dem: Göz yaşı. Sürurdan veya keder sebebiyle ağlama neticesi gelen göz yaşı.
Ferruh: Mübarek, kutlu, uğurlu
Ahval: Haller. Vaziyetler. Oluşlar
Na-çar: Çaresiz,
Perver: "Besleyen, yetiştiren, velinimet, koruyan" mânâsında birleşik kelimeler yapılır.
Himmet: Lütuf, yardım
Asûde: Rahat, huzur içinde. Dinç. Müsterih. Sakin
Maksut: İstenilen şey. İstek. Arzu. Gaye.
Ayine: Ayna.
Ez-cümle: Bu cümleden, meselâ, bunun gibi.