aberna
sen zulamda suskun yara aberna!
dün kayıplarından geliyoruz unut dediler sana kendini ben yitirmiştim köklerimde seni… gizlerin susturulmuş düdenlerde kesilmiş dilin korku dikilmiş yerine bir konuşsan ah! unutmuşsun yetini kaynasa da sularınca yüreğin kök acılar yırtsa da ciğerini ucunda kopsa da kıyamet yok dilinle konuşamazsın aberna istesen de! sokulsan da saklayamaz koynuna kala’n ki kitabesiz öksüz medrese’n… harap saray’ın… sinek çayın terk edilmiş sevgili... geçsen hele gözünden ulaşmaktır köklerine sanırsın dilsizliğe asi duran gözü yaşlı deli köprün haburman! aberna! suskunluğun küskünlüktür özüne yapma konuş aberna! utanıyor geçmişinden gelincik gazabı hüdadan melike belkıs’a şifaydın takdir etti yaradan adı güzel ili güzel dili özel susma konuş geçmişimi ver bana ceddim sende, özüm sende, dilsizim gözleri hüzün yeşili aberna! sen zulamda suskun yara aberna! |
toprağınca asil
selam olsun dağlarına
saygımla.