İÇİMİZDEKİ DOMUZLAR
Hepten maval ehlî mi, kalmadı mı bir âkil?
İdrak edin tiradı, boşa değil bu gayda! Kasvetiyle kapladı, baştan ayağa sakil; Domuzluk içimizde, tenim temiz, ne fayda… Hangi mikrop sebepse, akılda aklî yangı; Düşlerimi piç eder; heyûlâ, karabasan! Hep karşıma çıkıyor, yetişir kısır döngü! Kır melânet tâcını, tahta otur ey insan… Tedavî için teşhîs, sonra görevi tahsis; Derdin, derdine çare; kâmiller çıkar elbet Kararlı ol yeter ki, sonra kapanır bahis Kanımdaki şu illet, sürmez ya ilelebet. Göçük altında kalan, insanlığın enkâzı: Sesime ses verin de, bileyim arzı tarzı Ehil elden çatalım, son kez olsun îkâzı Vicdânlara dikelim; anıtsal, haklı farzı… Erdemoğlu! Erdemlik var diyorsan künyende; Her dem öze doğru kal, selâmete söksün tan Ahlâk, böyle gönenir, köke sadık bünyende; Soysal bünye kurtulur, erince, erer vatan; Kaygılardan arınıp, sevince girer vatan. 03.11.2009 13:52 – 19:55 Salih ERDEM / AYDIN |