Ne olur dostum deme bana,
Dost dediğin nedir ki, senin,
Dostlar sırtımızdan postumuzu aldı,
Gönül telimizi nasılda hoyratça kırdı
Hep sırtımızdan kahpece vurdu,
Veysel dost diye nicesine nasılda sarıldı,
Anlamadın mı hala dostum deme bana.

Deme bana can canın canımı acıtır.
Can dediğin nedirki bugün var yarın yok.
Senin canın damarlarımı yırtmayacaksa,
Gözlerine bakınca gözlerim kamaşmayacaksa,
Senin can benim canı öldürmeyecekse,
Çek hüznünü üzerimden can deme bana..

Oğuz boylarında olduğu gibi,
Çanakkale’de Selimin Hakkıma sırtını dayadığı gibi,
Arkadaş de canından can gibi bana.
Ağlarsan gözlerini sileyim, terlersen terini alayım,
Yorulduğumda sana sırtımı vereyim,
Can gerekirse arama ben vereyim, dostum diye seni seveyim
Ne olur arkadaş de bana, canımı kanımı vereyim sana…