Türküye, horona, harmandalıya
Her mevsime bahar gülleri değdi
Sevgi tezgahında kilim, halıya
Öğretmenlerimin elleri değdi

Başakların altın sarı nuruna
Toprağa bereket çöl yağmuruna
Çömleğin çakıllı ham çamuruna
Öğretmenlerimin elleri değdi

Tersine çevrilen ocak taşına
Ağlayan Elif’in kanlı yaşına
Ekmeğe tuz gibi, tuzsuz aşına
Öğretmenlerimin elleri değdi

Kayseri, Bursa’nın ilk ketenine
Yurdu yenileyen harç betonuna
Fabrikanın imalat butonuna
Öğretmenlerimin elleri değdi

Yeni nesillerle coşan nehire
Yepyeni ufuklar açan sihire
Cehalet savaşında tebeşire
Öğretmenlerimin elleri değdi

Bentti, baraj oldu deli seline
Güveni ekledi küskün haline
Okyanuslar aşan yelken yeline
Öğretmenlerimin elleri değdi

Dişini kırarken düşman çarkının
Defterini dürdü büyük korkunun
Önce Başöğretmen ATATÜRK’ümün
Öğretmenlerimin elleri değdi…

Cemile DÜZGÜN