Şahmeram’Hayalimde semaha dönsende Aslında döndükçe karanlığa saplanan vidasın’ Yokuş yüzlü çengel yılanım Karanlık camda bir çift göz Sana beslediğim tavşan bakışlı sözlerim var Sütunları kırıldı içimin Mahmuzlu çökmeler aşka ziyan Güneşini görmeyen odalarımın ellerinde Hala hırıltılı ışık kokusu var Perdelerimi kapattım Bütün üfürükçüleri kovdum kapımdan Ay tılsımlı masalların sonuna geldik galiba Koyun koyuna hüznümde pul yanığı mühür Postaya verilmemiş mektuplarımda Şahmeran var Her insan nankördür Bu yüzden ben senin yılan tarafını sevdim Sen benim insan tarafımı Aşkım efsunumdu yüzünün çıngıraklarından Ne şanslı resmin gözlerim hala ölmedi Kaybolduğum bir dehlizi yeni indirdim sırtımdan Şimdi sensizlik yoksulluğu benimki Bir kedinin kendini yalaması gibi öksüz Ölürken azraile küfreder gibi dinsiz Sunaktaki fahişe benim Farkettiğin gibi ruhum hala bakire Sessizce bekliyorum mermerin dileğini Senin dilinden konuşan her şeyin nefesini Acımasız olan yüreğimdeki iğdiş melankolisi Aklımda kalan Bir atımlık kurşunumun yankesici grisi Neden bu kadar mı ölüyüm Çünkü ben insanım Aşk aşk bende şahmeram… |