Seni Kimler Anlasın
Yağmur taneleri parçalanırken gökyüzünde,
Gördüklerim puslandı, uçarken zerre zerre. Sokak kedileri kaçacak yer arıyordu şehirde, Ağaçlar sendeliyordu, rüzgârın tokadını yedikçe. Çekilen perdenin arkasına gizlenmiş yıldız, Şimşekler elbette çakacak, bulutlar zamansız. Dalından bir yaprak kopmuş gidiyor vedasız, Sona ermiş hayatlara boş gözlerle bakarız. Kanat açmış sokak lambasının avuçlarından, Narin etkisi firari, yoksunuz aydınlığından. Zamane düğleği sinirli, mahrum uzaklardan, Ben alışkınım, duygularım coşar mum kokusundan. Şu parka bir çam dikmeli, mevsimler kıskansın, Dibinde hazanı, üstünde baharı haykırsın. Düşünürken çayım soğumuş, seni kimler anlasın! Akan suya bırak hislerini, nehirlere karışsın. 01.07.2010-Ahmet BOZTAŞ |
………………………… Saygı ve Selamlar..