BAHANE
Dokunsun dudağın,
Zebil taşına. Aldırma boş yere , Gönül yasına... Son ver bu hayatın, İhtirasına. Hayat bir komedi, Dertler bahane... Gözlerine vurur, Mumların isi. Örtmez acıları, Gecenin sisi... Son vasiyetini, Söyler birisi. Toprak olur beden, Taşlar bahane... 06/06/2002 Orhan Soycan |