Sensizliğe Yatmak!
yasak meyveyi yediğim andır
bu an saat düşlerimin yarısı yine seni çeyrek geçince ne yaptım bilir misin? seni içtim her dumanda sana yattım dar zamanda yine usulca, sokulurcasına özlemine yatmak boyunca uyku tutar mı bu saate sensizliğe baş koyunca nerdeyim biliyor musun? her biri sen biçimde hüznün fırtınası içinde.. göğüs göğüse, can cana nefes nefese, ten tene’yim bu kapkara gecenin içinde ışık ışık seni gördüm umut umut sana koştum yalnızım, sesin’sizim yine sen olmadan bir başıma ve çıplak boşluk sardım hiçlik öptüm sensiz kavgalarda sensiz gülmelerdeyim belirmeye başlayan duvarda bir resmin çerçevesi kan-ter içindeyim puslu sabahın ilk ışıkları vuruyor sen’li kâbusuma duvarda resmin.. hayır hayır duvardaki resmin değil, beynimdeki sen! hiç bir karanlığın karası hiç bir aydınlığın ışığı silemez onu beynimden o yüreğimin ince sızısı o gönlümün eski yarası.. o giden değil, kalan sen! Cumali Cumalioğlu 20.05.2009-05:20 |
hiç bir aydınlığın ışığı
silemez onu beynimden
o yüreğimin ince sızısı
o gönlümün eski yarası..
o giden değil,
kalan sen!
Tebrik ediyorum. Çok güzel bir şiirdi.
Saygı ve selamlarımla.