Sevgi birliğe, bencillik yalnızlığa götürür. SCHİLLER
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim...
R:E:C
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 3 yorum · 2477 okunma
Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim...
..
Evet ! Kendimi suçlu hissediyorum . Hayatımı bir ceset torbasına koyup , ayağıma bir taş bağlayıp denize fırlatmadığım için... Gençlik zamanıma dönüyorum ... Hiçlikten gelen yapımın derinine iniyorum... Temelimde bir hasar olduğu belliydi... Güneşin dozunu fazla kaçırmış, küçük sarı saçlı bir kız çocuğu saklamış olmalıyım içime. O da ihanetin Tanrısı olmuş ruhumda... Kirliyim ben ! Gözlerim nemli...Sağnak bir şekilde yalnızlığı kusuyorum sokaklara... Loş ışıklarda dar ağaçları görüyorum . Tanrım ben ne çok uyuşturucu kullanıyorum... Adımı duyuran bir sur borusu sesi mi kulağıma gelen ? Diriyim ben ! Ölmeyi bile beceremeyen , dualarla inançlar arasına sıkışan , zalim bir kadının rahminden düşmüş pisliğim...Doktorların poposuna vurup ağlattı o veletlerden değilim ... Doğarken , öldürülmesi görünen tehlikeyim ... Ya da gazetelerin üçüncü sayfalarının vazgeçilmez yüzüyüm... Katilim ben ...Katlediyorum ben ... Geceleri yıldızları çalıp, elma şekerlerinin içine saklayan şizofreniyim ... Nedeni yok ! Sadece çaldım ... Adımı koymaya cesaret edemedi hiçbir kul... Ben kendime ucube dedim ... En çok şarap içmeyi sevdim ... Şişenin dibine bakıp , kırmızı saydamlıkta intiharlar düşledim... Soğuk yatakların pis çarşafları gibi lekeliydim ben ! Islak nevresimlidir kiraya verdiğim kalbimin odasındaki yatak. Köşe başlarında dilenen ellerim vardı... Allah rızası için bir şarap parası... Bakmayın öyle, Ben ekmek yemeyi bilmedim hiç... Şansızlıkların efendisi olmaktan kurtulamadım hiç... Meyhanelerin kapılarında yatıp, çöpleri karıştırırdım... Konteynrda varsa eğer ben gibi sahipsiz bir kedi, Yoldaşım , hayat arkadaşım olurdu... Evet ...Hayat arkadaşım... Sizler gibi çoktan seçmeli bir sınava tabii tutulmadı benim fikirlerim... “Aşk” ; Karlar altında , yalın ayak sokaklarda gezen biri için , sıcak bir evin , üzerinde dumanı tüten çorbasıdır buralarda... Bir hayal belki düş’tür... Düş’tüm bende , bir meteor gibi dünyaya... Dünya demişken ; Paralel bir yalnızlıktı bendeki... İsa gibi babasızdım ...Ama o daha şanslıydı bir anası olduğu için... Ulan ben yetimhanelerin o rutubetli duvarlarını bile göremedim... Hiçbir camii avlusuna da terk edilmedim üstelik... Ben karantina altına alınmaya gerek duyulan tehlikeli bir virüs gibiyim... Akıllara değil, kendime zararlıyım... Üstelik , Korkağın tekiyim ben ! Mutluluk hayallerini bile kurmaktan sakınırım... Birileri duyar , alay edip gülerler diye... Ne saçma değil mi? Acınacak haldeyim ben oysa ki... Süslü paketlerde sunulan bir hediye gibidir “yaşamak”... Maneviyattan çok maddiyata bakar... İçinde bulunduğun cemiyetin ya köpeği olursun, ya da günde üç defa işemesi için onu gezidren sahibi... Dün, Bugün... Hayat hep zindan ... Yarından habersiz birkaç Emperyalist bir zihniyetin , devrimci düşmanları gibiyim ben ... Bir kahrı belayım ben... Çekilmesi zorunlu kılınan ... Çok yalnızlığın , çok bilinmeyenli denklemiyim... Üstelik çok tembel adamın tekiyim... Yaşamak için yaşıyorum ... Ağlamak istediğimde yüzüm kirlerinden arınır diye çığlık çığlığa susturuyorum kendimi... Ben öldüğümde bile iş başa düşecek, Beni gömmeye bile tenezzül etmeyecek Hiçbir belediyenin maaşlı memurları... Bir çöplük bulmalıyım ... Temiz görünümlü insanların ruhlarını şeytana pazarlamalarından ırakta... Ben öldüğümde bir şişe şarap bulun , içi boş olsada olur... Bir gazete kağıdına sarsanız yeter... Kimsesizliğin kimsesi olduğum günlerin anısına... Toprağın altında bir yer ayır Tanrım bana... Böcekler çok sever beni... Büyük bir zevkle kemireceklerdir cesedimi... Yaşamak dediğiniz o şey , bana hiç uğramadı... Zihniyetim hep taarruz altındaydı, Kimliğimde adım dahi olmadı... İşin özü; Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim.... Ruh çöplüğüyüm ben...Buyurun çöplerinizi fırlatın üzerime, yeni giysilere ihtiyacım var... R:E:C |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
ezgin dizeler
15 Nisan 2012 Pazar 18:34:03
Cevap Yaz
Şükran AY
12 Kasım 2010 Cuma 20:44:58
Bir insan kendisinden nasıl bu kadar nefret edebilir ? Etkileyici olduğu kadar hüzünlendirdi de yazınız.
Yaşamak kendine, özüne ulaşmanı engelleyen kin, nefret ve sevgisizlik duvarını yıkmaktır arkadaşım.Hadi eline bir kazma kürek al başla yıkmaya göm sonraa en derinlere.
Sev güzel kardeşim.Yaprakdaki duran yağmur tanesini, çiçeğin üzerinde vızıldayan arıyı, denizi dalgayı, rüzgârı, seni kandırmaya çalışanı, hatalarını, yanlışlarını hepsini sev.İnan hepsinin hayatına kattığı bir doğruları olduğunu düşün.
Yoksa nasıl kendinden bu kadar nefret edebilirdin ki ! Mutlaka yanlışı görmeni sağladılarki bu kadar dolmuşsun.
Yaşama sevinciyle dile gelmiş nice dizelerini okumak dileğiyle.
Saygılarımla.
Sensiz hersey anlamsiz
23 Ekim 2011 Pazar 18:19:14
Sükran cok güzel, samimi ve icden cevaplamissin. Kendini sevmiyen Insan asla bir baskasini mutlu edemez. Kendini pislik olarak gören birisi ise pisliklerden geldigi icin kendini böyle Tarif eder cünkü Dili yansitmasada pismandir. Benim bir sözün var. Mutluluga inanmiyorsan mutlu olmayi hak etmiyorsundur. Herseyi sevmek gerekmiyormu? Mevsimleri , hayvanlari, dogayi ve sana yakin olan kardes, arkadaslarini? Bir kiz veya erkek cocuk düsünün annesinin gecmisinin berbat oldugu bir cocuk. Eger o cocuk bile annam diyebiliyorsa, bence herseyin basi inanmakdir. Güclü durmaya calisma , güclü ol! Yigilma hic bir zaman, sirkin ve ayaga kalk. Sisofrenlik? Bu cok kötü. Hangi konullarda oldugu önemli ama tehlikeli bi durum. Lafda benimde Sizo olmam gerekiyordu Sevdim Adam delirdi ve delirti. Eger sevgiye bagliysa Sizo olmiya bilirsin. Sizo oldugun konulari konusman gerekiyor. Eger bir kisi Ile alakaliysa ya onla konus ya hayatindan cikar. Allah yar ve yardimcin olsun. Hic birsey malesefki bardakda durdugu gibi gôrünmüyor.
Saygilarimla
Sibel
Saygilarimla
Sibel
R:E:CDünya herkesin evidir...Ve bizler Tanrının elçileri... Dertlerimden çok içimden geçenleri yazdım... Hep böyle olur ...
Ben hayvanların en çok düşünen ve iki bacaklı olanlarından korktum ...
Ben hayvanların en çok düşünen ve iki bacaklı olanlarından korktum ...
EDA GÖK
12 Kasım 2010 Cuma 05:54:00
Bu nasıl bir yazıdır. Acıkcası hayran kaldım anlatımınıza. bu denli öfke kusan bır yazı okumadım hayatımda ki bu denli müthiş anlatımla. içi siyah kaplı ama beyaz gorunumlu insanlarla doluyken heryanımız,siyahım ben yok ötem,diyen kişinin samimiyeti ayakta alkıslanır benliğimde.. kaleminiz daim olsun...
Bu yoruma 2 cevap yazılmış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 12.11.2010 02:43:45
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 2477
Yorum
: 3 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
tebrik ediyorum