SENİ SEVMEKSeni sevmek; unutmaktı adımı… Doğup büyüdüğüm tüm sokakları. Annemi… Babamı… Yaşadığımı unutmaktı belki de , seni sevmek… Denedim… Düştüm birkaç defa… Her seferinde inandım ve doğruldum , bir ceset gibi mezarlığın birinden. Yapabilirim… Sevebilirim… Hep ama hep inandım… Seni sevmek… Sevmek ; başlı başına bir eylemdi… Ben hep yanlış gördüm… Bu yüzden tam tutacakken ellerini , Kayıp gittin , avuçlarımdan yağmur damlaları misali… Seni sevmek; Hiç yüzme bilmeyen bir adamın dalgalarla boğuşması gibiydi… Yuttuğum suyu, ciğerlerimde hissederken, Sen geçtin uzaktaki bir gemiyle… Süzülüp kayboldu, göremediğim gözlerin gözlerimden… Seni sevmek; uzaktan hissetmekteki , kokunu, ruhunu, sesini… Sesini evet …Sen konuşunca ; susuyor muydu bülbüller? Ve bir çocuk anne şefkati buluyor muydu, yavaşça yükselip alçalan tonunda? Ne yazık ki ben hiç duymadım… Denedim , çabaladım sevmeye… Başarıyordum bu sefer… Evet olacaktı… Yakalayacaktım , saçlarına dolanmış yıldızları… Uzanıp gökyüzüne; ayağının altına serecektim , tüm masum yağmur damlalarını… Ama sen her gün biraz daha silindin bu sokaklardan … Zamanla hiç gelmez , yürümez oldun mahallenin Arnavut kaldırımlarında… Ve bir gün ; taşındığını gördüm eşyalarını ellerinle… Yok dedim gitmiyordur , terk etmiyordur bu şehri… İhtimal vermedim hiç gidiyor olmana… Sonra …Sonra gördüm ki , bir kamyon dolmaya başlamış… İki kanepe, bir yatak, bir televizyon , yemek masası derken ; Birde baktım ki ; birkaç bavul daha geliyor ardından… Sessizce izledim eşyaların taşınmasını… Öylece dalıp uzaklara, seyahate çıktığımızı düşledim seninle… Birde baktım hareket ediyor kamyon… Sen birkaç arkadaşa sarılmış ;” hoşçakalın” diyorsun… Sen gidince nasıl hoş kalır mahallenin çiçekleri , insanları , kedileri… Ve ben …Ben nasıl hoş kalırım… Koşmak geldi peşinden kamyonetin , Deli gibi koşmak… Tabanları delinirmişçesine ayakkabılarımın… Nefes nefese kalana dek koşmak… ….. …. Gözlerimi açtığımda , henüz doğmamıştı güneş… Oysa ki ben , rüyalarımda bile seni sevmenin ne kadar ağır olduğunu öğreniyordum… Ya gitseydin … Ya gitseydin, seni sevdiğimi bile bile… O zaman gerçekten kalınır mıydı , hoşça… Ben seni sevmenin ağırlıyla yaşlanırım sevdiğim… Sen yeter ki eskit bu sokakları, Bu kaldırımları… Sen yeter ki eskit , bu beyhude sevdamı… Ama bilme sevdiğimi sevdiğim… Bilme… R:E:C |
Muhtesem
Saygilar
Sibel H.