Belki de...
keşke zamanı dondurabilseydik
keşke… yelkovanlara ip bağlayıp susturabilseydik tiktaklarını zamanın keşke bir punduna getirip öldürseydik akrebi uyutsaydık saniyeleri pamuk yastıklarda ak düşürmeseydik saçlarımıza gözlerimizin çevresi daha diri kalsaydı keşke ellerimiz de titremeye başlamasaydı gözpınarlarımız gibi hayat ağacını bir noktada durdurabilseydik begonyalarımız ölmeseydi güllerimiz dökülmeseydi keşke kırlangıçlarımız hazin bir uçuşun firarisi olmasaydı balıklar ağlamasaydı bir dilencinin yalvarışlarına şahit olmasaydı kulaklarımız bir çocuğun ağlayışını görmeseydi gözlerimiz keşke… aaah ah ne olurdu be dostum silmeseydi yanaklarımızda yola yapan gözyaşlarını ellerimiz hep; hep kuru kalsaydı mis kokulu mendillerimiz ne olurdu? yaşamış mı olurduk yoksa acılara karmadığımız mutlulukları tadacakmıydık... değer be dostummm değer acılara katlanmaya sonunda layık olacaksak eğer mutluluklarda kanatlanmaya... değerdi; acıların ıslaklıklarını yaşamaya... gözpınarlarımızdan akan yaşlarımız belki de mutluluk ekiyor bilemeyiz ki yarınlarda yaşayacak olduğumuz meçhul güzelliklere... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |