keşke zamanı dondurabilseydik
keşke…
yelkovanlara ip bağlayıp susturabilseydik tiktaklarını zamanın
keşke bir punduna getirip öldürseydik akrebi
uyutsaydık saniyeleri pamuk yastıklarda
ak düşürmeseydik saçlarımıza
gözlerimizin çevresi daha diri kalsaydı keşke
ellerimiz de titremeye başlamasaydı gözpınarlarımız gibi
hayat ağacını bir noktada durdurabilseydik
begonyalarımız ölmeseydi
güllerimiz dökülmeseydi keşke
kırlangıçlarımız hazin bir uçuşun firarisi olmasaydı
balıklar ağlamasaydı
bir dilencinin yalvarışlarına şahit olmasaydı kulaklarımız
bir çocuğun ağlayışını görmeseydi gözlerimiz keşke…
aaah ah
ne olurdu be dostum
silmeseydi yanaklarımızda yola yapan gözyaşlarını ellerimiz
hep;
hep kuru kalsaydı mis kokulu mendillerimiz
ne olurdu?
yaşamış mı olurduk
yoksa
acılara karmadığımız mutlulukları tadacakmıydık...
değer be dostummm
değer acılara katlanmaya
sonunda layık olacaksak eğer
mutluluklarda kanatlanmaya...
değerdi;
acıların ıslaklıklarını yaşamaya...
gözpınarlarımızdan akan yaşlarımız belki de mutluluk ekiyor
bilemeyiz ki
yarınlarda yaşayacak olduğumuz meçhul güzelliklere...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON