ARAF
Bir aşk istiyordum,
En temizinden, En güzelinden... Ama gelmedi kara gecelerime Bir gül... Bakmadı gözlerime, Dokunmadı yüreğime, Duymadı ruhumun sesini. Bir güzel... Ne zamandır görmediğim Bir deniz misali... Arafta kalan bedenim Uzattı ellerini bir sevgiliye Gecenin geç saati de olsa Gülümsedi ölümün nefesini Yüzünde hisseden gözlerim... Sevgilinin bir bakışıyla, Bir sözüyle, Kalbim tutundu Cennetten süzülen Havanın ellerine Usulca sarılıp aldı sevdiğini Ne tarafta olduğumu bilmeden Puf oldum bir boşlukta. Ardımda ne izimden, Ne de sevgimden, Bir parça bırakarak Bir aşkın içinde, Soğudu kalbim hava gibi. Esrarlı bir düşte, Bir celladın kılıcında Ölüme sarılarak Felç oldu duygularım. Yaşadığım araf da Yavaş yavaş gömüldüğüm toprakta Çürüdü bedenim Cehennemin kör dehlizlerinde Akıp yolunu bulan su misali... |