Avuçlarımda Emanetin, Yüreğin...Öylesine dolu ve yorgunum ki şu günlerde Yüreğim can çekişmekte Güneşle bile kavgalıyım Niye doğuyorki her sabah sahi Benim her anım gece iken Gündüze ne hacet Şiirler de kahırlı,şarkılarda Gözlerdeki bakışlar, dünümü suratıma çarparcasına Üşümenin vaktidir şimdi Ölümün soğuk yüzü dolaşıyor parklarda Ağaçlar çırılcıplak,izin verilene dek uyuyacak Belkide ölüm uykusundan hiç uyanmayacak Ne zaman kokunu içime çektim sıcaklığını hissettim O andan itibaren soluksuz kaldım,yokluğun çok acıtıyor Yüz yıldır yaşamiş gibi bu sevdayı yüreğimde Ayrı kaldığım her gün,dar ağacında bir ömür Ölümlerden ölüm beğen şimdi ey siyah gülüm Hakkı olmayan bir sevdaya düştü gönlüm Emanet düşlerdi eteklerimde ki Sahibi gelip isterse ne yapmalı ne etmeli bilmem ki Susa gark oldu dilim,gülüşüm Avuçlarımda tuttuğum emanetin sevdiğim,yüreğin... |
Harika bir şiir tebrikler..