YORGUN ELLER KIRIK AYNALAR VE GECE
yine bir mumun titrek alevinde üşüdü
bahar sabahlarının o buğulu hayali kağıt kaleme iyi geceler diledi çoktan uyumuştu kalem aynı anda göz kırptılar bir rüyaya yorgun eller kırık aynalar ve gece bir orman çalındı kalemin kapalı gözlerine esmer yalnız bir orman kağıt ürperdi gürültüsünden bu kimsesiz gecenin aynı anda ağladılar nedensiz bir korkuya yorgun eller kırık aynalar ve gece ansızın kalbi titredi kalemin gece çatladı bir yerinden dünyadan sakladı gözlerini kağıt sonra ateşe düştü ufuklar aynı anda haykırdılar hazandan bir sevdaya yorgun eller kırık aynalar ve gece kalem yıkıldı hayali bir yağmura kağıdın gözyaşları ıslandı yanağında kardan yollar çizdi billur benekler yükseldikçe acıyan bir şarkı duydular birden ve aynı anda öldüler doğmak için sonsuza yorgun eller kırık aynalar ve gece |