saflık
Akşamın gelip çattığı günün yorgunluğunda
Duyguları esir ifadesizliğin mahkûmluğunda Bakıyor boşluğa sevgilinin penceresinden Karanlığa sürme çekiyor o an çaresizliğinden Yaşadığını sanıyor hayatı ne yazık anlamsız Farkında değil ne insanlar vardır vicdansız İnanmaktır aşka saflığında koşulsuzca hatası Titreyen bakışlarda gizlidir çektiği gönül yarası Avunur dünleriyle bugünleriyse hep kederde Yalnızlığı kuşanır, kaybolup gider meçhul gözlerde İntihar çığlıkları yankılanır kulaklarında amansız Hangi can yatacak kabrinde masumca günahsız şairdemem |