veda
yazdığım son şiir belki de bu sana
belki de cesaret edemediğim hüzünlü veda belki de kağıdına dökülen mürekkebim bel ki de hayatından gidemediğim bir gidişim gözlerinde her an defalarca ölürken teslim ettin bir celladın eline apansız yıllardır sensizliği üzerime örterken giderken götüremediğin maziyim yalansız hangi hazan mevsimindedir bilimez gitmelerin kahbelikle bir olduğu bu nasıl bir acıdır kimselere söylenmez kapanır mı heyhat sinemdeki boşluğu hıçkırıklar içinde yakılan bir ağıtsın hicretine san ki zorlanmış gibiyim kimbilir yolunda kandığım bir yalansın şimdi duygusuz kör topal gibi biriyim bir veda olsun yüreğimde istediğim gelsin Azrail alsın bu aşkın ruhunu can dayanmaz bu hasretliğe bildiğim sense kibirle doyur içinde ki gururunu şairdemem |