Öyle bir heceyim ki;
Önümdeki mısralar el pençe divan durur
Serbest akan dereyi kalıba sokan benim.
Karşı duramaz asla coşan çağlayan kurur
Rüzgârın kanadıyla ilkbahar kokan benim.

Öyle bir heceyim ki;
Bir asker komutuyla yağmurun damlasını
“ Uygun adım!” Diyerek yürüten şahin benim.
Doldurarak kalplere şiirlerin hasını
Geleceği anlatan en büyük kâhin benim.

Öyle bir heceyim ki;
Dünyada düzensizlik sürerken biteviye
Hepsine son verecek asıl kahraman benim.
Çabalarım yılmadan çıksın diye seviye
Has şiire ahenge her zaman aman benim.

Öyle bir heceyim ki;
Dar sınırlar içinde özgürlüğü yaşarım
Yedi âlem arası serbestçe gezen benim.
İnancımla gücümle her zorluğu aşarım
Nerede şiir varsa ilk anda sezen benim.

Öyle bir heceyim ki;
İçimde yaşatırım Ferhat ile Şirin’i
Mecnun’u ıssız çöle sürgün yollayan benim.
Sokakta sürünürken evsiz kalan birini
Şefkatli sözlerimle sarıp kollayan benim.

Öyle bir heceyim ki;
Yusuf’u kör kuyudan ışığa kavuşturan
Züleyhâ’yı sevdayla kor edip yakan benim.
Gökyüzünün koynundan şimşeği savuşturan
Hak aşkıyla yanarak yerine çakan benim.

Öyle bir heceyim ki;
Asırlarca yaşadım gönlünde ozanların
Yürüdüm dilden dile akılda kalan benim.
Saplanırım göğsüne şeklimi bozanların
Başıboşun kalbine korkuyu salan benim.

Öyle bir heceyim ki;
En güzel şarkıların nağmesinde coşarım
Gönüllere şevk veren ahengin kızı benim.
Nerede dize varsa düşünmeden koşarım
Edebiyat cenginin altın yıldızı benim.

Öyle bir heceyim ki;
Öfkemi hiddetimi merhametim aşıyor
Yetimlerin başını öpüp okşayan benim.
Dizelerim aşığın sırlarını taşıyor
Ben heceyim ben varım saygıya şayan benim.


Afet Kırat