*Babam

Küçüktüm, yetim kaldım, babamı pek tanımam.
Ufacık, tefeciktim...Bir dağ gibiydi babam.
İlm, irfan sahibiydi, bildiğim kadarıyla
Öğretmek isterdi de, yetmezdi benim çabam...

Başı, Toros’lar gibi, her zaman karlı idi..
Yüzündeki çizgiler; derin akarlı idi.
Çocukları severdi, gördüğüm kadarıyla
Onurlu duruşuyla, çok ta vakarlı idi...

Çokgüzel sesi vardı, her yerden duyulurdu.
Çok ta güzel konuşur, hatırı sayılırdı.
Mektep, medrese görmüş, duyduğum kadarıyla
Bir güzel yazardı ki, hattatlar bayılırdı...

Yaşını hiç sormayın, kırkında öldü babam.
Can kıymetinin çok geç, farkında oldu babam.
Görünüşte sağlamdı, sardığım kadarıyla
Çok genç yaşta feleğin çarkında kaldı babam...

Hep elleri havada, gönlü duada gördüm.
Erken göçtü hayattan, çok az dünyada gördüm.
Tam yarım asır olmuş, saydığım kadarıyla
Silinmiş tüm anılar, sanki rüyâda gördüm...

Onun başucunda taş, benim gözlerimde yaş.
Babamdan çok yaşadım, gün gelir yavaş yavaş.
Beni alır yanına, umduğum kadarıyla
Vuslat cennette olsun, kim istemez arkadaş...

Antalya-2008

Halil Şakir Taşçıoğlu