DÜNDEN KALANÇocukluğum arkamdan koşuyor anlamıyor neden bıraktığımı şimdi yıkandığım deniz kirli mavidir ama sıyrılamam solmuş sayfadan. Duyguların ışımasına yeni bir güneş bana açık beyaz bir gök nasılım… fişeğim bugün koşarım düşünmeden baharın arkasından. Yaşamın şifresi yüzümde saklı sessizce haykırır ayna karaya bürünmüşse İzmir’in kavakları hak etmedim yarınları aslında. Kim kirletip duruyor çanakları toprağa düşen gölgeden utanıyorum ödenmeli geçmişe borç ıslanmasın çocukların yanakları. 21 Ekim 2010 |