AĞLAMAKAğlayın kimsesiz, Boş bir odada. Utanmadan. Ağlarken duvara bakın, Kendinizi görürsünüz. Bir zamanlar o da cansızdı. Şimdi ise sizi dinliyor. Sizde bir zamanlar, Cansızdınız. Ama şimdi ağlıyorsunuz. Ne oldu da değiştiniz. Ne oldu da benzeştiniz. Oysa ikinizde, Ayrı âlemlerdensiniz. Demek ki menfaatleriniz kesişti. Ve siz aynı davanın eylemcisisiniz. Madde ve mana, Zamanın da yardımıyla. İkiniz de girdiniz aynı yola. Telaşa gerek yok, Yarın daha da kaynaşacaksınız. Aslında yoktu birbirinizden farkınız… 25.10.2010 Orhan Oyanık |