UNUTULMAYACAKSIN...
Ne seni unutabildim,
Ne de seninle dolu maziyi dağarcığımdan silip atabildim. En kederli günlerimde, yine de hayalinle arkadaş oldum... Köhnemiş balıkçı meyhanelerinde, Sabahlara dek kadehler kaldırdım şerefine. Kırık dökük masalarına kazıdım ismini, Bir zamanlar ağaçlara kazıdığım gibi... Rıhtımda yalnız dolaştığım anlar, Mazide kalmış aşkımıza gözyaşları döktüm. Etrafımda çığlık çığlığa uçuşurken martılar, Onlara senin emsalsiz güzelliğinden bahsettim... Gün oldu, seni ilk tanıdığım yerlere vardım; Orada her şeyde senin varlığın hakimdi, Her köşesine senin kokun sinmişti sanki, Ama sen yoktun... Tabiat senin hayalini hatıraların içine gizlemişti. Sen unutmuş olabilirsin belki... Ama inan ki mazide ki hatıralar dip diri. Aşkımızdan kalan bir anı olarak yaşıyorlar her biri Ve sende onlarla yaşayacaksın, hiç unutulmayacaksın... 11.04.2003 Erman Ulusoy Kırklareli |