Çekilmiyor Be Usta
Geceler karanlık sessiz gökyüzü
Artık ateş yakılmıyor be usta Kimsenin kimseye kalmamış yüzü Artık dostlar takılmıyor be usta Herkes çıkarının düşmüş peşine Eşinin dostunun bakmaz işine Bir insan ne yapar yalnız başına Artık yokuş çıkılmıyor be usta Zaman çok değişmiş vermiyor güven Şarlatanlar dolmuş kendini öven Biz mi kaldık acep dizini döven Artık yama dikilmiyor be usta Sokaklar yabancı bizi boğuyor Yürekler buz tutmuş sevgi soğuyor Her sabah her akşam dertler doğuyor Artık umut ekilmiyor be usta Sevmeler sahteymiş dostluklar yalan Yürek yangınları dünlerde kalan Sağımda solumda zehirli yılan Artık öze bakılmıyor be usta Gündüze sığmazdık geceye kaldık Şu dünyanın sahte düşüne daldık Söylesene bana kaç murat aldık Artık kahır çekilmiyor be usta **Abdullah RAMAZAN |
Artık öze bakılmıyor be usta
cok güzeldi usta
biz öze bakanlardan olalim gözünden belli insanlar aslinda.
özümüze hitap etmeyen gözümüzde yoktur
yüreginize saglik bir bütün haliyle cok güzel bir siir
sonsuz saygimla