Yaşam lll
bilmiyorum
bilmiyorum bu yitip giden zaman kimden akıyor böyle kimden, denize ulaşmak istemeyen bir nehir aymazlığıyla... bir beden büyük geliyor şimdi bir beden... ruhuma eşgalim yolu yarılamışken farkettim yaş mı ? yaş otuz iki... geçen kahvenin önünden geçmişti yaşlı bir çift bir birine tutunaraktan inan zor ettiler köşeyi öylece bakakalmıştım... ta ki son siğaramın külleride dökülünceye kadar... bir insan kaç kişi doğar ? ve kaç kişilik yaşar ? kaç kişilik öldüğünü saymasak bir de... dört kişi omuzlar ama, dört kişi son olaraktan bütün yükü iki kişilik yaşadım hep bir yanım uçurum ki barındırmaz hiç bir çiçeği... aksine öteki yanım insan, kucaklar kokusuyla bütün doğayı işte en çokta bu insan yanımla varolmaktı asıl yaratılışım... ama kahretsin özüme aykırı mevsimler yaşattım her soluğumla... ki en çokta uçurum yanımızla övünürdük ya ! insan olmaktan çok hiç bir şey olamamaktan korktum hep yaşım otuz iki geçen kahvenin önünden geçmişti yaşlı bir çift bir birine tutunaraktan gözlerim hala oracıkta... bugün, dün olduğundan daha bi yaşlı bakıyor üstelik. |
hiç bir şey olamamaktan korktum hep
.....
Yaşam çok zor genç arkadaşım..
Önemli olan farkındalık..
Ne olduğunu bilmek insanca yaşamak yaşatmak..
Kutlarım harika dizelerinizi..
Saygılarımla..