KÜLTÜR SANAT AŞIĞI

Ne yapsa soyadının zıttı çıkmaz aklından
Biz hep yeter desek de “yetmez!” der Kadir Yeter.
Çıktı girmiş olduğu her bir yükün altından
Biz hep seçer desek de seçmez der Kadir Yeter

Yorgunlukla dargındır, boş zamanı tanımaz
İşinde olanları yuvasına taşımaz
Başı olan insanın ayaklarına bakmaz
Biz hep düşer desek de düşmez der Kadir Yeter.

Bu güne dek hiçbir şey kıramadı şevkini
Hem tattı hem tattırdı başarmanın zevkini
Kalbinden geçirmedi öcü, nefreti, kini
Biz hep çatar desek de çatmaz der Kadir Yeter.

Duygularını alıp, gönlünü vermeyen yok
Düşüncesine dalıp, gönlüne girmeyen yok
Davranışına bakıp, gönlünden geçmeyen yok
Biz hep bıkar desek de bıkmaz der Kadir Yeter.

Oyuna eğlenceye dünyada bulaşmadı
Fotoğraf makinesiz hayatta dolaşmadı
Bilmediğini bildi, bildiğinden şaşmadı
Biz hep yılar desek de yılmaz der Kadir Yeter.

Gece gündüz demedi sarıldı kalemine
“Kadirce”den seslendi okurlar âlemine
Şiiri makaleyi sırdaş seçti kendine
Biz hep susar desek de susmaz der Kadir Yeter.

Yaptığı işe bakın, hem de bir ömür boyu
Renkleri gün yüzüne çıkardı açık koyu
Gözü arkada değil, devam ediyor soyu
Biz hep biter desek de bitmez der Kadir Yeter.

Kendi yaptıklarını yetersiz bulandır o
Şairler Derneğini Trabzon’da kurandır o
Kültür sanat aşığı, vefalıdır, candır o
Biz hep çeker desek de çekmez der Kadir Yeter.