TOPRAK
TOPRAK
Tanıdım sen topraksın, rengim benziyor sana Çok ortak yanımız var, senden karışmış bana Ben olur muydum bilmem, sen olmasaydın eğer Senin olduğun yerde vardır kıymet ve değer Sen değilsin, fakat ben, ben hep sana muhtacım Senden ayrı düşersem bil ki mutsuz ve açım Ana gibi fedakâr, yar gibi de cömertsin O kadar hoş görülü, bir o kadar da mertsin Benim için şart olan, üç şey su, hava, güneş Olmazsa olmazlardan, senin kilerine eş Üzerinde nimetler sayısız çeşit çeşit Ne tadı ne lezzeti biri birine eşit Sana tane veririz, senden başaklar çıkar Uykuma benzer halin üstünü örtünce kar Kokunu saça saça baharda uyanırsın Sana bakan yüzleri ısındıkça tanırsın Bende bir haller olur sana değince tenim Sen bana sarılınca rahat eder bedenim Demek ki özüm sensin, ben sen demek oluyor Ben böyle düşündükçe içim huzur doluyor Senden beslenen her şey büyüyüp olgunlaşır Bağrına basan çıkmaz döner sana yanaşır Sensin kirli olanı en iyi temizleyen Sensin cansız kalanı ebediyen gizleyen Mehmet KABAOĞLU |
Biri, birine muhtâc, diğeri O'nsuz ketim.
Kabaoğlu diyor ki; topraksız mutlak açım,
Bunca aşılı Nîmet, Buğdayı; başa tâçım.
Selâm gönderdim Dosta, Şiirde Gönül Tâcım.
Kadir yeter. 23.11.2010 Sâlı. TRABZON.
w.edebiyatdefteri.com/siir/224410/toprak.html
mkabaoglu61 TOPRAK