TOPRAK YESİN KENDİNİ
Mihman olur yüreğe vakitsiz ince hüzün
Gün batarken incitmez anlamam öldüğünü Bir güvercin rüyası Yusuf’tan kalan yüzün Sana baksam kırlangıç gidişin kuş düğünü Gecenin ilk büyüsü bahtın feneri Ülker Göğe açılıştır aşk yolculuk içe doğru Figan gönül yangını düşler ateşe değer Gam dokunur varlığa genişler hiçe doğru Ay masalı anlatır yüzünden doğan bedir Işık ışık yıkanır yağmurlarda bir ayet Can alıcı kuzgunun kanatları gökçedir Akşamın kenarında ruh kasılır nihayet İndir serin kuyuya senin olmayan teni Acıktıkça her daim toprak yesin kendini Mehmet ÖZDEMİR |
Yüreğinde ilham,
kaleminde edibin çok olsun.