Anka Diye Bir Ateş Irmağı
yüksek rüzgarların kaptığı
zaferlerden kopan bir ankayım oyunlara girdim; istediğim için sesimi çaldım vermez diye aksisedamı dağlardan hangi vakit sularım durulduysa üstüme aldım imkansızlıkları aklın ve vicdanın ortaklığı dokunuşların anlam kazandığı küller için yola çıktım binlerce serdengeçtiğimle bir otuz kalakaldım doğrularım yeterdi durmadım kafkaslarda kartal zara da doğandım efelendim ege de ardıç pamuk yağmurlarında akdenizin dokumacı yine şavkında firkateyn ve yakamozlar avcılar ve yılanlar yine peşimde bir heves kaldılar... O uzun ve karanlık YOLDA DÜŞENLERİM ARDINDAN KENDİMİ BULANIM adım: ödülüydü sabrın! .. 11.07.09 lüleburgaz kapalı cezaevi Adem Tok |
epey derindi