Kömür
Güneşe hasretlerin büyülü ışığısın
Sonuçlara sıkışan kaderin parmağısın Ömürden ömür çalan ölümün uşağısın Sen yanacaksın diye ömürü yaktın KÖMÜR Karanlık dehlizlerde damarda akan kansın Tenine değenleri sevdan ile yakansın Korkuyu yenenlerin bayrağını asansın Sen yanacaksın diye gururu yaktın KÖMÜR Ardında bıraktığın üşüyen bir avuç kül Bunca yıllardan sonra yeşertmedin bir çift gül Tutuşan bedenlere örttüğün ince bir tül Sen yanacaksın diye şuuru yaktın KÖMÜR Kiminin yari oldun kiminin de eceli Adresi bilinmeyen sevgilisin besbelli Aranıp sorulmazsan unutursun temelli Sen yanacaksın diye onuru yaktın KÖMÜR Gülden Işık/7- EKİM- 2010 Zonguldak |