Sana baktım sana, en çok kavuştuğum yerden.
Ayrılıklarını soludum hatırladığımca.
Tanımıyorum desem değil
Ya da unuttuğum…
Gün yirmi dört saat bakışsak da
Göremez oldum seni.
Sabır diler oldum vedasız gidişlerine
Sevdiğimden mi ki eski hallerini.

Biliyorum…
Çocukluğuma mahçupsun.
Vefasızlığın seyrine açık olsa da kolların
Giymek istemiyorsun sana uymayan yenileri.
Bir çay içimi kadar affın da yok ki sığınsam anılarına.
Güneşini kesen duvarlarını yıksam
Savursam saçlarımı özgür sevinçlerinde.

Bütün yazdıklarımı sildim senli düşlerimden
Yüzünü yırtanlar kaldı bir tek ezberimde
Bir de güzelliğine bedel ödeyen sürmeli gözlülerin acısı.
Sonunda el salladım alışkanlığıma
Yaşlılığıma verdim, ikide bir bakışmak isteyen sevdamı
O sevda ki yalana çıkarıyor adımlarımı.

Gülden Işık /12 Haziran 2022