Kanamalı Öpüşlerinle Dirilt Beni
Kayıp bir düşün haritası yüreğimde
Avuçlarımda yangın artığı şehirler Toprak kan kokuyor özlemin çığlığıyla Hançer gözlerinin girdabında üşümüş güller. Ve sen Göğsümdeki asi kardelen Bırak saçlarını okşasın rüzgâr Kınalı ellerine tutunayım usulca Kayıp adreslerin çıkmazında kaybolayım Yitik bir mutluluk ezgisi ol dudağımda Dilersen hiç bitiremediğim şiirim ol. Tutunarak dizginsiz düşlerime bul ellerimi Çal kevser kokulu yüreğinle aşkın kapısını Bitap düşeyim yüce surlarına tırmanmaktan Defalarca öldüğüm bu aşk coğrafyasında Kanamalı öpüşlerinle dirilt beni. Üşüyorum kelimelerin haylaz zemherisinde Kendi dalımda pervasız bir kırağıyım Kırık kelimelerim kekeme çarpıntılarda Sevdalar biriktiriyorum aşkın sarı sayfalarında Gecenin koltuğunda ben iç çekişmelerleyim. Tövbeler ettim prangalı tutsak aşklara Doyumsuz hüzünlerin sofrasına oturmaya Bileyledim sevdalı nefsimi kör bıçaklarla Kelepçeler ektim aşkın yitik saraylarına İnfilaklar kuşandım cümlesiz ayrılıklara. Ayazlar çökmüş gövdemin mor kuytularına Kırık bir gölge esniyor hicranlı şafağımda Bir kız dokunuyor ruhumun yangınlı bordasına Dudağında iyilik, güzellikler taşıyor ruhunda Esir düşürüyor beni gece saçaklı saçlarına Çağırıyor yüreğimi yaşanası saraylarına. Zulmün yoksul şehirlerinden kaçıyor çocuklar Yıkılmış ocaklarda kırık ve kirli oyuncaklar Şafaklar söküyor bir kadının ıslak gözlerinde Kıyametleri kayda geçiriyor azgın zebaniler Acılar ısıtıyorum unutulmuş mahzenlerde Gövdemin musallasında uyurken sevgiler. Selahattin Yetgin |
akacak şiriin damarlarından umudun en mavi ruhu....
t e b r i k l e r....