Merhamet
Korkuyorum
Ama değil bir ormanın sessizliğinden Ve değilde üzerimi çevreleyen uçsuz bucaksız gökyüzünden Ki bende bir ağacım yada bir dal Avuçlarımda Asırlar öncesi talan edilmiş merhametin külleri duruyor hala Oysa ben hiç bir yağmaya uğurlamadım bedenimi Ki bende bir çiçeğim kendi kokusuyla var olan Üzerime uymayan bir çağ Zoraki bir miras gibi Ve şimdi hiç bir terzi ustasının dahi uyduramayacağı... Ki bende bir Nehir’im kendi çakıltaşlarıyla oyalanan Ey merhamet ! Dirilirmisin tekrar Ve yeniden gözlerim olurmusun ? Ki artık üzerime uymayan korkularla yüzleşmek istiyorum... |
istersek çok şey olur yeter ki içtenlikle isteeylim bir gün kokrkularımızla yüzleşmeli ve sorgulamalıyız kutlarım şair dost...
UMUT ve DOSTCA