GÖLGE
Bir güzeli bilmek için uzamış bir gölgeyim,
Ne bilirim, ne bilemem, kimbilir nerdeyim Bir gölgeye aşık olup yanınca anladım Ne orada, ne burada, hiçbir yerde hem heryerdeyim Varlığım ben mi, yokluğum sen mi bilemem Her an bir sille, bir yanış, niye var ki bu elem? Ne doğru, ne yanlış var, herşey yanıp Kül olur Kül’ün azametini gören bu küle kul olur Ölünce uyanırmışım rüyadan, rüyayı gören kim? Zaten ölüyüm, hiç ölüye ilaç verir mi hekim? Bir’in algısını sonsuza çıkarıp bizi kandıran hakim Hem gören-görünen, hem bilen-bilinenmiş meğerkim Her an dönmede, var-yok arasında çıkmaz sokak Bir gölge olur bir gerçek, nerden bakarsan bak Vardan bakarsan gölge, yoktan bakarsan gerçek, Değişmezki ne yapsan, ister haz yaşa, ister acı çek Tutarsan O değil, bırakırsan O olur, paradoksu yaşarsın Sen varlığında kaldıkça sanma bir makam aşarsın Sendeki seni bilince şehit(şahit) olurkendi haline şaşarsın Asanın aslını görüp Musa gibi kendi varlığından kaçarsın |
Bir gölge olur bir gerçek, nerden bakarsan bak
Vardan bakarsan gölge, yoktan bakarsan gerçek,
Değişmezki ne yapsan, ister haz yaşa, ister acı çek
Tebrik ediyorum. Güzeldi şiiriniz.
Saygı ve selamlarımla.