ÇEKİL İHANET
Serilmiş tam önüme ince örgülü kilim,
Bak ne hale düşmüş hâyâ denen sevgilim! Beynimi çürütüp de zamana kondurmuşlar, Onu kokuşmuş diye hiçliğe doldurmuşlar. Artık çağırmaz beni namazlara minare, Pusuda sevda düşmüş baksana nasıl hale. Tükendi artık sandım ruhumdaki enbiya, Bu nasıl rezilliktir anlatsın bir evliya. Yalan çekilmez, çile çıldırtır derinliği, İhanetle kavruldu sevdanın serinliği. Hangi yana sığdırsam almıyor hiç bir şekil, Ey işkembe haykırış çekil önümden çekil |