Buluttan düşen damla misali insan sellerinde buldum kendimi, bu yüzden istesem de istemesem de pınarın yollarından geçmek zorundayım.Görmekle anlaşılmaz benim sıcaklığım zira kural belli, mevsimlere bağlıyım.Güneş ile ısınır,ayaz ile donarım.Sanmayın sadece bendendir bendekiler, duygularımdan ibaret değil kalbimde gizlenenler.Gem vurduğum hislerim şartlarını zorluyor sevdanın ve derinden bir ses yükseliyor; ey hayat! Hangi bahçeden senin gül kokulu sevdaların…..
Ben sevdamı gün içinde bitmeyen telaşların raflarında uyutur, mehtaplı gecelerin seyrinde yalnızlığımda avuturum.Beni bir avutan olmasa da…Zahmetlidir benim bahtım,çabam olmasa eğer şu zamane hastalığında ben kolları boş kalırım…Ne olur konuşturmayın beni!...
Şiirinizi okuyunca taşan hislerim bunlardı dostum.Ayrıca;Yunus EMRE’nin bir sözünü de aklıma getirdi şiiriniz. ‘’ Bir ben bilirim beni,eller ne bilir beni! Bir ben vardır, bir de benden içeri…’’
Şiirinizi gönülden kutluyorum.En kalbi selam ve saygılarımla…