Vuslat yok !
Ne hasretler geldi geçti Dünya’dan ,
Hepsi bitti son söz bile söylenmeden. Şimdi lal oldu sevenler; Pişmanlıklar yankılanmakta yüreklerde ... Ne gel demişti yürek Ne de git ... Kabul etmişti tüm ruhuyla aşkını yüreği Aynaya baktığında bile kendine yabancı olan bu yüz Gülmüştü seveninin yüzüne bakınca Vuslat yok artık ! Görmemiş yansımasını sevginin; Bakmamış son bir kez bile ellerine , Ona uzatmıştı oysa seven yürek . Kal demiş şeytan sanki; Hasreti yaşa unutana kadar Mutluluk ruhumuzdan hiç bitmezken Yüreğini gösteremez sevenine, Kaybetmek bile istemezken; Bocalar derinindeki boşluğunda ... |