Ayrılık Kırıntısı
Esti ömrümün son rüzgarı ,
Bak şimdi ıslandı sokak Şahit oldun mu böylesi duyguya ? Anlamazsın ki beni , Anlasaydın görürdün yalnızlığımı Görmedin , duymadın isyanını Utandı yalnızlığını söylemekten Bir vuruş için seni seçmişti oysa; Hayal ağacımdan yapraklar düşüyor ... Ardına bakmanı diledim son kez Rüzgara karşı ; hayallerim güçsüz kaldı Kendim yaşadım çok zaman seni Seni kaybetmekten korktum hep Buraya kadar dedi hayalim Bir yaprak daha savruldu uzaklara ... |
Yalnız,ben diğerleri gibi şiirinizi alkışlamayacağım.Bunu sizi üzmek,
veya şiirden soğutmak için yapmıyorum."Dost acı söyler." diye bir
atasözümüz var bilirsiniz.Şiir yazarken "kafiye" yapmaya dikkat edin;
ancak kafiye yapayım derken saçma sapan cümleler kurmayalım.
Kafiye şiire ahenk ve uyum katar.
Ya efendim.diyor bazıları."Serbest şiir diye bir tür var."
Ben de diyorum ki "kuralsız hiç bir şey yok,her şey bir kurala bağlı."
Yani oyunu kurallarına göre oynamalıyız .
Bir diğer husus;şiirinizin iki mısrasında;
"Anlasaydın görürdün yanlızlığımı" ve
"Utandı yanlızlığını söylemekten" yanlız değil "yalnız"
Ayrıca "rüzgar" değil "rüzgâr"
Saygılarımı sunuyor çok güzel şiirlerde buluşalım diyorum.