Birazcık hüzün birazcık efkâr
Sende kalan anılarla
Gidiyorum yapayalnız ruhum
Hasretin içimde kor ateş
Alevler içinde yanıp üşüyorum
Yalnızlığımla seni düşünüyorum
Ve seni özlüyorum
Bir sabah işe gitme vakti
Zaten hiç uyumadı ki gözlerim
Uyumadım inan hep seni bekledim
Gül yüzlüm sevda bakışlım
Bu ara saat on iki kırk beş yani mola vakti
İşçi dostlarım
Çay demlemiş içmemek olmaz
Ve içiyoruz demli demli
Sordu dostlar piroğlum
Neden üzgünsün neden durgun
Hiç dedim
Senin benden ayrıldığını
Nasıl diyebilirdim ki
Sen diyebilirimsin
Bilsinler istemedim aslında
Çünkü yokluğunu hep bir düş sandım
Düşünmeme gerek yok
Veya düşündüm da biter deyip takmadım
Ama gülüm nedense bitmek bilmedi bitürlü
Uzandıkça uzadı
Hasretin verdiği acı
Dostlar sohbete dalmış bense hayaline
Dalmış gözlerim
Ve o an geldiğini gördüm
Çocuksa sevinip bağırarak geldi dedim
Ama gözlerimi açtığımda
Ne sen vardın nede ben seni buldum
Yani sen hep yoksun
Olmadı ki hiç aslın
Geldiğine sevinim

reşat yıldız PİROĞLU