ATEŞE HASRET ELLERİMBen seni gözlerime sakladım, Herkes göremez, Senin gözlerin nasıl görüyor beni, Onlarla bakmayan bilemez… Bazen hiç erimeyen bir karım, Ulaşılmaz dağlarda, Bazen bir alevim, Yüzyıllarca sönmeyen, Bir çınarım belki de , Ucu hiç görünmeyen… Sen, ben olmuşsun benden öte, Ben, bende yokken , Sende dopdoluyum, Anlaşılır mı bilmem, Varlığınla mutluyum… Yak beni ırmaklarda, Sel sel alevlere at, Uçuşsun köpüklerinde küllerim, Bir tek gönlünde ısınıyor, Ateşe hasret ellerim… Antakya /HATAY 07/10/2010 |
Alanya'dan Antakya'yı ziyarete geldim.Ve birazdan sayfanızdan şiirinizin lezzetine doymuş olarak ayrılacağım.
Şiirinize yorumu hocamın ağzından anlatarak bir anımı aktarayım.
Lise aşkıma yazdığım bir şiirimi hocama götürmüştüm.Çok özene bezene yazdığım bana göre şahane bir şiirdi.
Hocam şiiri okuduktan sonra "bu bir şiir değil" dedi ve yırttı,attı.
Nedenini sorduğumda şöyle dedi.
Sen bu şeyi sadece kendin ve sevgilin için yazmışsın.Dünyada sadece ikiniz yaşamıyorsunuz.
Şiir odur ki,her okuyan bir mesal almalı,kendinden bir parça bulmalı ve okuyanın içini titretmeli.
İnsanın içini titreten her yazı bir şiirdir.Bu manada baktığında bir ananın evladına yazdığı bir mektupta şiirdir,eğer içini
titretmişse bir ağaca çakı ile kazınmış bir kalp resmi de şiirdir.
Özetle içimi titreten bir şiir okudum.
Saygılar efendim