Bence böyle aşklar var. Ve en güzel duygular da böyle tüketilmeden hayallerde, uzaktan uzağa yaşananlar. Çünkü aşka biz yüreğimizde şekil veririz, el değmeden büyütürüz içimizde. Dilediğimizce sever ve seviliriz.

İçinde acı da olmasın,
Kavuşmak da.
Sevene “var oluşu” bilmek yetsin,
Karşılık bulmadan artsın ama,
Ne azalsın ne de bitsin…

Ne güzel yazmış şair, VAR OLUŞU bilmek. O var, bunu bilmek yeter. Hayaller kurulabilir onun üstüne. Belki küçük kaprisler de yaratılabilir gereğince. Barış, ihtişamlı olur herşey yerli yerinde.

Öfkesini dağlara yazarken,
Kızmasın hiç sevdiğine,
Gözleri incinir diye,
Bulutlarla selam yollasın,
Ona seslenmekten mutlu olsun yürek,
Varsın , onun haberi olmasın…

Güzel sahne bence de. Ben bu sahnelere yabancı değilim. Uzaktan sevmenin, hayalde yaşatmanın onun haberi olmadan. Bir gün haberi olduğunda, duyulacak heyancanı hayal ederek. Sevgi ve saygı ile beklemek, beklemek. Sabırla ilmek ilmek örmek itina ile.

Ne kimseye sorulabilsin bu sevgili ,
Ne de görülebilsin,
Yeter ki özlemi olsun,
Yeter ki bu aşk azalmasın,
İsterse zaman dursun…

Zaman dursa ne olur, hayal devam ettikten sonra. Kim korkar zamandan ya da kaybetmekten, o zaten senin hayalinin kahramanı. Biraz gerçek, biraz düş ama mucizevi bir duygu.

Sesini duyabilmek umudu olsun,
En büyük ödül,
Sesini duyabilmek umudu,
Kulakta ufacık bir fısıltıyla,
“Ben yaşıyorum”desin sadece,
Razıdır seven, yaşamaya,
Alıştığı acısyla…

Çok sevdiğim birini ölüme verdiğimde, bu satırlar sanki beni anlatıyordu. Çok düşünmüştüm, keşke yaşasaydı da çok özlediğimde onu arayıp nasılsın diyebilseydim. Bu yeterdi diye düşünmüştüm. Sadece ve sadece çok özleyip, çaresiz kaldığımda nasılsın diyebilseydim. Geçekten de razıydım alıştığım acıya. Bu satırlar bana çok dokundu. Çok ta hoşuma gitti, ancak bu şekilde anlatılabilir uzaktan sevmenin büyüsü.

Eğer böyle bir aşk biliyorsan söyle,
Yoksa sus ve saygı duy,
Elini bile tutmadan, dokunmadan,
Hiç bir çıkar beklemeden,
Bu kadar büyümüşse bu sevgi,
Önünde dağlar selam durmalı,
Böyle seven birinin alnına ,
Bir öpücük kondurmalı…

Ben, selam durdum sevmenin duygusal boyutunun inceliklerine varılarak satırlara aktarılmış bu gizemli şiire. Kendi içinde yeterince güzel yaşanıyor, satırların gözüne bakınca görüyorum. Şiir, belki de yaşamın uzağında olduğu için , beklentisiz olduğu için çok güzel. Duru bir ırmak gibi akıyor. Yüreğiniz, daha nice güzellikler yaşasın dilerim. Selam ve saygılarımla hayırlı kandiller dilerim.